«Вянок побытавых танцаў Дзятлаўшчыны»
Канцэртная праграма пад і майстар-клас ад народнага тэатра-студыі гульні “Суседзі”.
Гэты калектыў яшчэ нядаўна меў назву “Прымакі”. Але памяняўся склад удзельнікаў, калектыў стаў пераважна жаночым. Назва перастала адпавядаць. Вось і сталі “Прымакі” – “Суседзямі”. Але захавалі свой адметны накірунак творчай дзейнасці – весяліць, забаўляць, радаваць песнямі, гульнямі, танцамі.
Цяпер калектыў ўзначальвае Таццяна Янушкевіч, а ў яго складзе – Святлана Венская, Тамара Ступак, Святлана Грос, Ірына Бакшук, Іван Пятраш, Мікалай Палюшэвіч.
6 жніўня на пляцоўцы каля Дзятлаўскага раённага дома культуры і народнай творчасці ўдзельнікі калектыву паспявалі беларускія песні – вясёлыя і задуменныя, жартоўныя і лірычныя. Песні гэтыя пра родную старонку, мілую і жаданую, дзе кожны куточак знаёмы з дзяцінства, дзе бацькоўская хата, куды імкнецца душа і сэрца.
Затым “Суседзі” запрасілі на майстар-клас па побытавых танцах Дзятлаўшчыны. Кіраўнік калектыву Таццяна Янушкевіч прапанавала пачаць з самага распаўсюджанага танца пад назвай “Кракавяк”.
Не адно вясковае гулянне не абыходзілася без яго. А фальклорны Погірскі калектыў у гэты танец унёс свае дапаўненні – і стаў “Кракавяк у тройках”: калі танцуюць не ў пары, а тры чалавекі. Пазнаёміліся прысутныя і з погірскім танцам “Каробачка”, паспрабавалі асвоіць “Падыспань”. Ну, а напрыканцы ўсе закружыліся ў “Польцы”, якой і навучаць не трэба.
Самымі актыўнымі ўдзельнікамі майстар-класа былі жанчыны з клуба “Нам гады не бяда”. У іх пацікавілася, ці спадабалася навучанне, ці любяць увогуле танцаваць?
Ядзвіга Міхайлаўна Гушча:
– У маладосці на гулянні таксама ніводнага танца не прапускала. Цяпер, зразумела, не тое. Але… нам гады – не бяда! Хочацца, каб і моладзь не цуралася народных традыцый, цікавілася народнымі побытавымі танцамі.
Людміла Паўлаўна Хадаркевіч:
– Танцаваць люблю і народныя танцы вельмі падабаюцца. Яны вясёлыя, задорныя. У маладосці, калі вучылася ў Горках у сельгасакадэміі, танцы ў нас ладзіліся па тры разы на тыдзень. І не надакучвала танцаваць!
Любоў Іванаўна Ёда:
– Добра, што ў нас, ёсць магчымасць вось так сабрацца, прыгадаць маладосць. Я люблю і патанцаваць, і добрыя песні паслухаць. Дзякуй “Суседзям”, што павучылі танцам, што паспявалі цудоўныя беларускія песні!
