День: 18.11.2022

18 ноября в агрогородке Жуковщина прошёл праздничный концерт «Хозяин земли», ко Дню работников сельского хозяйства и перерабатывающей промышленности.

18 ноября для работников ОАО»Гранит-Агро», прошла концертная программа «Земной поклон, почёт и уважение»,  посвященная Дню работников сельского хозяйства и перерабатывающей промышленности.

Напярэдадні Дня рабо­тнікаў сельскай гасп­адаркі і перапрацоўч­ай прамысловасці агр­апрамысловага компле­ксу шчырыя віншаванні з прафесійным свят­ам прымалі работнікі сельскагаспадарчага філіяла “АграМілк” РУП “Беларуснафта-­Гроднааблнафтапрадук­т”. Цёплую святочную пра­граму “Славім людзей працы” з самымі люб­імымі песнямі для іх падрыхтавалі артысты раённага цэнтра ку­льтуры і народнай тв­орчасці. Не абышлося і без заслужаных уз­нагародаў. Дзякуючы працавітым рукам, мудрасці, вопытнасці і старанням аграрыяў жыве і працвітае наша ўраджайная ніва, а таму для іх гучалі найлепшыя песні і пажаданні.        

17 ноября в филиале «Дворецкий Дом культуры» прошёл праздничный концерт ко Дню работников сельского хозяйства и перерабатывающей промышленности «Вашу працу услауляем»  

18 ноября в филиале «Козловщинский ДК» прошёл час здоровья «Курение — вчерашний день! Сегодняшний — здоровье», в рамках республиканской  акции  «Не прожигай свою жизнь!» .

Халодным лістападаўскім днём над вёскай Кашкалы плылі вясёлыя гукі баяна. Песні і цёплыя віншаванні гучалі для мясцовай юбіляркі Алены Кашкала, якая святкавала свой 80-ы дзень нараджэння. З жывой музычнай паштоўкай у рамках праекта “Глыбінкай жыве Беларусь” да імянінніцы завіталі спецыялісты сектара нестацыянарнага абслугоўвання насельніцтва раённага цэнтра культуры і народнай творчасці. Пад хіты мінулых гадоў Ганна Харлінская, Марына Варган, Іван Кашко жадалі Алене Адамаўне здаровага даўгалецця, шчасця і дабра, сямейнага ладу, добрых вестак у хату, пяшчоты і клопату родных і блізкіх. Не абышоў увагай юбілярку раённы савет ветэранаў, памятны падарунак ад якога з добрымі пажаданнямі яшчэ многіх светлых дзён жыцця ўручыла сакратар арганізацыі Ядвіга Гушча. Пра тое, што Алена Кашкала – руплівая гаспадыня, можна было здагадацца, нават не заходзячы на падворак: у яе палісадніку перад хатай нават у лістападаўскія халады красавала безліч кветак, крыху кранутых першымі прымаразкамі, але яшчэ яркіх і прыгожых. – Люблю кветкі і заўсёды пра іх клапачуся, яшчэ шыю, вышываю крыжыкам, раней добра вязала, – пералічыла свае захапленні, якім не здраджвае і ў паважаным узросце, юбілярка. Сапраўды, хатні інтэр’ер Алены Адамаўны аздабляюць яе рукатворныя работы – рушнікі, абрамленыя карціны-вышыванкі, а некаторыя яркія творы яшчэ чакаюць свайго месца сярод калекцыі. Цікава было пачуць і пра лёс майстрыкхі, даведацца яе асабістыя сакрэты даўгалецця. Нарадзілася Алена Кашкала (у дзявоцтве Касіла) у сям’і працавітых сялян Адама і Юзэфы з хутара Беразіна, што знаходзіўся недалёка ад вёсак Яцвезь і Пецюкі. Жылі бацькі ў дастатку, бо старанна працавалі, да чаго прывучалі траіх сваіх дзяцей. Пасля заканчэння васьмі класаў кравецкаму майстэрству Алена пайшла вучыцца да мясцовай швачкі, а затым і сама на заказ шыла і рамантавала людзям адзенне. Для гэтага бацька купіў дачцэ на базары швейную машынку “Зінгер”, якая і цяпер служыць ёй верай і праўдай, хоць сямейнаму “рарытэту”, можа, пад сотню гадоў. Алена Адамаўна шчыра верыць у Бога і лічыць, што лёсавызначальныя падзеі яе жыцця адбываліся з яго блаславення. Напрыклад, калі неяк у маладосці яна прыйшла да даваюраднай сястры ў Кашкалы, у госці завітала і суседка сваячкі Вікторыя Кашкала. Жанчыне, у якой быў дарослы сын, Алена вельмі спадабалася. Так Алену Адамаўну сасваталі з яе будучым мужам Станіславам Вінцэнтавічам. У 1964 годзе маладая пара згуляла вяселле. Алена Кашкала і сёння ўспамінае той ясны майскі дзень з пышнай квеценню чаромхі, калі яны ўзялі шлюб у касцёле, а роўна праз 50 гадоў, у гэту ж дату, святкуючы залаты юбілей сумеснага жыцця, атрымалі нечаканы божы падарунак. Сядзелі з гасцямі на двары за накрытым сталом, а ў пусты вулей прыляцеў рой пчолаў. Чым не божы цуд? Са сваёй свекрывёю Алена Адамаўна пражыла душа ў душу 25 гадоў, любіла яе як матулю, бо і ўзамен адчувала такую ж шчырую і цёплую любоў і падтрымку. Сям’я заўсёды шмат працавала, бо трымалі вялікую гаспадарку, але і адпачывалі разам з вяскоўцамі дружна і весела. Алена Адамаўна была паляводам у калгасе, яшчэ ў наваколлі яна слыла як добрая краўчыха і каравайніца: маладыя пары нярэдка прыходзілі заказаць прыгожыя духмяныя караваі на сваё вяселле. Сумеснае жыццё Алены Адамаўны і Станіслава Вінцэнтавіча набліжаецца да новай важкай даты – брыльянтавага юбілею. Здаецца, амаль шэсць дзесяцігоддзяў, якія яны ідуць поруч, праляцелі непрыкметна, затое годнымі людзьмі выраслі іх двое дзяцей. Сын Вячаслаў жыве ў Пінску, працуе вадзіцелем, дачка Ірына – прадаўцом у Лідзе. Яны падарылі бацькам чацвёра ўнукаў, ёсць ужо і праўнучка Аліса. Сакрэтамі свайго даўгалецця Алена Кашкала лічыць добрую экалогію і чыстае паветра, бо вёска знаходзіцца ў маляўнічым куточку нашага раёна, сярод сасновых лясоў, а яшчэ – паўсядзённую працу, без якой не сядзіцца юбілярцы і ў шаноўныя 80 гадоў. З мужам яны трымаюць хатнюю птушку, даглядаюць агарод і разводзяць пчолаў. Маладому пакаленню юбілярка таксама жадае актыўнага даўгалецця, а для гэтага раіць менш сядзець у інтэрнэце, больш працаваць, любіць і шанаваць сваіх бацькоў і родныя мясціны.