Месяц: Апрель 2022

Ва ўрочышчы Курпяшы, каля помніка зверскі забітым фашыстамі 2800 яўрэям Дзятлаўскага гета, адбыўся мітынг-рэквіем, прысвечаны 80-й гадавіне з дня  трагедыі. У памятным месцы сабраліся прадстаўнікі раённай улады, сілавых структур, працоўных калектываў і школ райцэнтра, члены іўдзейскай абшчыны Гродзеншчыны, нашчадкі загінулых. – Трагедыя яўрэйскага народа – адна з самых жорсткіх і крывавых старонак вайны, – нагадалі прысутным вядучыя Наталля Маліноўская і Аляксандр Раеўскі. – Яўрэяў знішчалі толькі за тое, хто яны ёсць. Мітынг-рэквіем адкрыў старшыня Дзятлаўскага раённага Савета дэпутатаў Аляксандр Бараноўскі: – Чым далей ад нас падзеі Вялікай Айчыннай вайны, тым больш узнікае жаданне ў некаторых заходніх палітычных дзеячаў перапісаць старонкі яе гісторыі. Усё больш актыўна неанацыяналісты праяўляюць сябе нават у рэспубліках былой постсавецкай прасторы. І менавіта таму кіраўніком дзяржавы пастаўлена задача перад органамі пракуратуры, Следчага камітэта правесці работу па выяўленні новых фактаў генацыду насельніцтва Беларусі. У выніку праведзенай работы, рассакрэчвання архіваў выяўлены новыя факты аб масавым знішчэнні беларусаў і іншых людзей нямецкімі акупантамі і іх памагатымі. Важна захаваць дакладную памяць аб падзеях Вялікай Айчыннай вайны. Дарога да такіх месцаў, як гэта, не зарасце ніколі. Тое, што сёння на мітынг у Курпешскім лесе сабралася так многа людзей, сведчыць аб адзінстве нашага грамадства. Мы абавязаны помніць і не дапусціць паўтарэння таго, што здарылася 80 гадоў назад. Навучэнцы гімназіі № 1 горада Дзятлава, на базе якой працуе музей Халакосту, нагадалі прысутным гісторыю Дзятлаўскага гета. Ушанаваць памяць свайго дзядзькі Пэйсаха Айбіндэра, загінулага ў Дзятлаўскім гета, прыехаў яго пляменнік Міхаіл Айбіндэр. Ён расказаў гісторыю пра тое, як выпадковым чынам знайшоў імя продка ў спісе расстраляных у часы Вялікай Айчыннай вайны. – З тае пары Дзятлаўшчына стала для мяне другой радзімай, сюды я прыязджаю са сваімі блізкімі кожны год, каб ушанаваць памяць яўрэяў, загінулых ад рук фашыстаў і іх памочнікаў, – расказаў Міхаіл Якаўлевіч. – Вельмі кранальна, што сёння сюды прыйшло так многа моладзі, якая будзе помніць гэты ўрок гісторыі, перадасць яго нашчадкам. Равін Гродзенскай іўдзейскай рэлігійнай абшчыны Іцхак Хофман прыехаў у гэты  памятны дзень на Дзятлаўшчыну, каб памаліцца за ўсіх людзей, загінулых тут у гады ваеннага ліхалецця. Пасля вайны мінскае дабрачыннае грамадскае аб’яднанне “Гілф” выпусціла кнігу “Мы помнім! Свету помніць наказваем…”, а члены яўрэйскай дзятлаўскай абшчыны з ЗША і Ізраіля выдалі кнігу “Дзятлава – наш горад”. Гэта зборнікі сведчанняў былых вязняў гета, якія перажылі жахі вайны і змаглі пазбегнуць смерці, іх аповеды пра тых, хто дапамагаў і хто здраджваў. У гэтых кнігах праўда ўсё: ад першага да апошняга радка. Кожная расказаная гісторыя – гэта трагедыя не толькі яўрэйскага насельніцтва, але і ўсяго шматпакутнага народа Беларусі. Удзельнікі мерапрыемства ўшанавалі памяць загінулых хвілінай маўчання, усклалі да помніка каменьчыкі, кветкі і вянкі, пакінулі тут лампадкі як знак смутку і памяці. Наталля АВЯРЧУК

1 мая 2022 года в городе Дятлово пройдут праздничные мероприятия, приуроченные ко Дню труда.

Па Дзятлаўшчыне прадаўжае свае вандроўкі праект “Глыбінкай жыве Беларусь”. На гэты раз адрасатам “музычнай паштоўкі” ад работнікаў сектара пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва раённага цэнтра культуры і народнай творчасці стаў жыхар вёскі Раманавічы Фёдар Яфімчык, які адсвяткаваў сваё 85-годдзе. З круглай датай у асабістым календары Фёдара Аляксандравіча віншавалі артысты Ганна Харлінская, Ірына Бакшук, Марына Варган, Чэслаў Свіб, да якіх з падарункам для земляка далучылася сакратар раённага савета ветэранаў Ядвіга Гушча. Імянінніку зычылі больш ясных, сонечных дзён, моцнага здароўя, бадзёрасці духу, невычэрпнага аптымізму, а цёплае сонечнае надвор’е, якое выдалася на момант сустрэчы, нагадвала не толькі, што дзень нараджэння Фёдара Аляксандравіча прыпадае на вясновы час, але і аб тым, што родная зямля прабуджаецца, зацвітае і чакае клопату руплівых рук. Што гэта значыць, Фёдар Яфімчык ведае не з чужых слоў: 44 гады свайго жыцця ён аддаў рабоце ў паляводстве ў мясцовым калгасе, шмат працаваў дома, на ўласнай гаспадарцы, бо сям’я трымала дзве каровы, столькі ж свінаматак, авечак, курэй, гусей. На дзяржаўным і прыватным участках наш зямляк працаваў аднолькава старанна, з поўнай аддачай, і сёння ён добра памятае, як у 1953 годзе на камсамольскім сходзе ў Дзятлаве за перадавыя поспехі быў узнагароджаны Пахвальным лістом. – Вяртаўся з калгаса, і дома чакала “другая вахта”, – узгадвае імяніннік. – Гэта сёння сілы ўжо не тыя і на маім падворку зелянее траўка, а ў лепшыя гады кожны кавалачак гэтай зямлі быў засаджаны бульбай і агародам, плюс яшчэ пяцьдзясят сотак пад бульбу выдзяляла гаспадарка. “Другога хлеба” нарыхтоўвалі шмат, бо трэба было карміць жывёлу, ды і касу ўлетку амаль не выпускаў з рук, каб назапасіць дастаткова сена. Любоў да працы, здаецца, Фёдар упітаў з малаком маці, бо з малых гадоў разам з братам дапамагаў бацькам, ужо пасля чацвёртага класа перайшоў на вячэрняе навучанне, а днём пасвіў коней. Нарадзіўся ён на гэтай зямлі, пэўны час пасля 1939 года, як прагналі паноў, Яфімчыкі жылі на хутары ў Хабатках, у 1963 годзе пераехалі на пастаяннае жыхарства ў Раманавічы. Тут, у бацькоўскім доме, Фёдар Аляксандравіч дажыў да шаноўнага ўзросту. На жаль, лёс не песціў нашага земляка, на яго долю выпала нямала выпрабаванняў і стратаў. Затое прадаўжаюць радаваць дзядулю трое ўнукаў і чацвёра праўнукаў, дарэчы, двое малодшых, хлопчыкі-блізняткі, нарадзіліся акурат на дзень нараджэння Фёдара Аляксандравіча. Жыццё нібыта паказала працавітаму чалавеку, што і скрозь шэрыя хмары здольны прабівацца сонечныя промні, таму ні пры якіх абставінах не трэба губляць аптымізму. А Фёдар Яфімчык яго і не губляе: сваім гасцям ён паведаміў, што марыць дажыць да 90-гадовага юбілею, у які зноў спадзяецца на шчырае песеннае віншаванне. Сакрэт даўгалецця ў імянінніка просты, як і разуменне чалавечага шчасця – гэта калі ёсць сілы і жаданне працаваць. Менавіта іх ён зычыць маладому пакаленню, заклікае любіць і цаніць сваю краіну, шанаваць родную зямлю, якая корміць і сагравае, дае жыццёвую энергію, але і ад кожнага ўзамен чакае клопату і сумленнай працы.  

В солнечный, апрельский день, творческий коллектив Сектора внестационарного обслуживания населения совместно с Жуковщинским  Домом культуры посетили деревни Большие и Малые Крагли, Коршаки и Зачепичи с мини-концертом «Старые песни о главном». Тёплыми  пожеланиями доброго здоровья, хорошего настроения и долголетия,  артисты порадовали покупателей автомагазина. Со слезами на глазах жители слушали душевные песни и активно подпевали вместе.

Цікавая сустрэча адбылася ў клубе ветэранаў  «У коле сяброў» Дварэцкага Дома культуры Дзятлаўскага РЦКіНТ . Творчы калектыў прапанаваў ветэранам велiкодны абрад, з песнямі, гульнямі і з чырвонымi яйкамi. Сустрэча завяршылася чаяваннем.

Вялікдзень – свята веры, надзеі, перамогі жыцця над смерцю, ушанавання ўваскрэслага Хрыста. Безумоўна, у народзе Уваскрэсенне Хрыстова святкуецца шырока і ярка. На Дзятлаўшчыне таксама захоўваецца адметная велікодная традыцыя, якой не адзін дзясятак гадоў. Яе падтрымліваюць удзельніцы народнага фальклорнага гурта вёскі Погіры Жукоўшчынскага дома культуры, якім кіруе Тамара Ступак. Вось і сёлета Раіса Дула, Алена Станкевіч, Марыя Шыдла, Марыя Белавус, Алена Захарчэня апрануліся ў свае лепшыя нацыянальныя строі, каб падарыць светлую радасць Уваскрэсення Хрыстова аднавяскоўцам. Калектыву больш за сорак гадоў, і яны ніколі не здраджваюць светлай традыцыі – штогод на Вялікдзень хадзіць “алыкаваць” па падворках, радаваць велікоднымі песнямі сваіх аднавяскоўцаў. У гэты дзень над Погірамі разносяцца іх звонкія галасы. “Вялік святой нам дзень настаў” – чуе кожны гаспадар, на падворак да якога заходзяць алыкоднікі, “Паненачку” спяваюць маладым дзяўчатам, каб хутчэй замуж пайшлі, “Паніча” – хлопцам, песняй “Падзякуем Госпаду Богу” завяршаецца кожнае міні-выступленне, калі гаспадары адорваюць алыкоднікаў святочнымі пачастункамі. Ёсць у рэпертуары спявачак яшчэ і жартоўная песня – “Каб на вашай хаце лебяда расла” – для сквапных гаспадароў, якія нічога не жадаюць пакласці ў велікодны кошык, але на памяці ўдзельніц гурта яе спяваць не даводзілася, бо аднавяскоўцы на свята іх чакаюць і сустракаюць выключна гасцінна. Вось і на гэты раз удзельніцы гурта аб’ядналіся з артыстамі Гезгалаўскага дома культуры і з песнямі і добрым настроем рушылі ў дарогу. Першымі гасцей сустракалі на падворку Міхаіла і Аляксандры Шыдлаў. Дарэчы, Алякандра Віктараўна – заснавальніца народнага фальклорнага гурта вёскі Погіры, у знак пашаны і сяброўства артысткі ніколі не мінаюць яе дом. Затым весялілі і іншых землякоў.  Жарты, усмешкі, радасць ад цёплых сустрэч – усяму гэтаму не змог перашкодзіць нават спорны велікодны дожджык, які літаральна наскрозь прамачыў спявачак, але яны ўпэўнены – гэта да багацця, дабрабыту і такога ж спорнага ўраджаю ў гэтым годзе. Пакуль прайшлі з аднаго канца Погіраў у другі, кошычкі напоўніліся пафарбаванымі яйкамі і іншымі пачастункамі, а юныя таленты, якія ў гэты дзень далучыліся да прадстаўніц старэйшага пакалення, ужо адчувалі сябе больш упэўнена. Будзем спадзявацца, што добрую народную традыцыю перайме і захавае падрастаючае пакаленне дзятлаўчан, бо так хочацца, каб роднае-народнае не страчвалася, а жыло з намі яшчэ многія дзесяцігоддзі. – У часы нашай маладосці на Вялікдзень па Погірах хадзіла па тры групы алыкоднікаў. Пачыналі святочныя візіты дзеці, затым на падворкі наведвалася моладзь, а пад вечар – алыкавалі дарослыя. Сярод спевакоў пераважалі мужчыны, былі скрыпка і гармонік. У Погірах і сёння памятаюць мясцовых гарманіста Пятра Шыдлу і скрыпача Івана Крагельскага, якіх, на жаль, ужо няма ўжывых. Калі ішлі з аднаго краю вёскі да другога, заходзячы на падворкі, спявалі выключна велікодныя песні, а ўжо калі вярталіся назад з поўнымі кошыкамі – любыя вясёлыя. Затым разам садзіліся за вялікі стол святкаваць і зноў спяваць, – зрабілі невялікі экскурс у гісторыю велікоднай традыцыі ўдзельніцы народнага гурта вёскі Погіры.

Творчым калектывам Сектара пазастацыянарнага абслугоування насельнiцтва праведзены абрад «Вялiкдзень, віншавалі жыхароў аграгарадка Вензавец i г. Дзятлава са светлым святам Уваскрэшання Хрыста, спявалі абрадавыя песні. У сваю чаргу жыхары адорвалі валачобнікаў яйкамі, булкамі ды цукеркамі.

Творчыя калектывы клубных устаноў разам с дзецьмі віншавалі  аднавяскоўцаў са светлым святам  Уваскрэшання Хрыста, спявалі абрадавыя песні, у якіх жадалі здароўя, шчасця, багатага ўраджаю на наступны год.  Пажадалі моцнага здароўя, добрабыту і многае лета. г.п. Наваельня аграгарадок Дварэц аграгарадок Раклевiчы

24 апреля в аг. Крутиловичи прошел праздник «Пасха — величайший день» подготовленный творческим коллективом Даниловичского Дома культуры. Присутствующие познакомились с историей праздника, его традициями, народными играми. И приняли активное участие в празднике.