Месяц: Февраль 2021

14 февраля в Центре культуры г. Дятлово ко Дню всех влюблённых, состоялась MAXI блеск-вечеринка с куклой «LOL». В программе были музыкальные конкурсы, танцы, игры, и каждый смог сфотографироваться на память с очаровательной куклой «LOL». Это шикарная вечеринка оставило неизгладимое впечатление у каждого посетителя.

В предверии 14 февраля возле клубных учреждений ГУК «Дятловский РЦКИНТ» работают праздничные фотозоны.

13 февраля в секторе ремёсел и декоративно-прикладного искусства была организована выставка изделий декоративно-прикладного творчества «Хоровод талантов»

13 февраля в Козловщинском ДК прошла танцевально — развлекательная программа для молодёжи «Осторожно — стреляет Амур». Юноши и девушки активно участвовали в конкурсах и играх ,юноши подарили своим девушкам бумажные сердечки как символы любви настоящих сердец.Также клубные работники донесли до молодёжи информацию о празднике святого Валентина, когда и как он возник,завершилось мероприятие молодёжной дискотекой

12 февраля в отделе культуры и досуга «Дворецкий Дом культуры» прошёл вечер отдыха для молодёжи «Стрелы Амура», посвящённый Дню Святого Валентина. Молодые пары с удовольствием принимали участие в предлагаемых консурсах, сражались за главный приз и по итогам результатов жюри победителем стала пара Кастусика Алексея и Семашко Виктории, которая и получила главный приз вечера.

12 февраля в Новоельнянском Дом культуры прошла детская танцевальная программа «Disko Dens’.

В нашем районе много долгожителей, активных и энергичных, несмотря на разные сложности всегда рады поделиться секретом своего долголетия. На этот раз за секретами долголетия работники сектора внестационарного обслуживания населения в рамках проекта «Глубинкой живёт Беларусь» отправились к Надежде Алексеевне Голуб в деревню Венски. Вот что она рассказала о своей жизни: Живёт Надежда Алексеевна одна, очень рада и гостеприимна в свои 93 года всем, кто заглядывает к ней. Родилась в агрогородке Хвиневичи 23 октября 1927 года. Ходила в Польскую школу в деревне Накрыжки, так-как в Хвиневичах школы не было. — Сколько я классов окончила, — Четыре класса Польской школы, и пять классов при советской власти. Время было очень тяжёлое. Работала Надежда Алексеевна в колхозе, работать было совсем не легко. Вечером после трудового дня и ткали, и вышивали и собирались на танцы. Молодёжи было много. Света не было, керосина тоже не было… Ставили колодку, строгали лучины и вот так освещались вечера. Из соседних деревень нанимали музыкантов: гармонистов, скрипачей. Познакомилась со своим будущим мужем ближе на танцах, но знала его ещё со школы. 15 февраля 1948 года поженились и в браке прожили 53 года. Работал он в колхозе трактористом. В 1948 году переехали в деревню Венски. В 1962 году стали жить в новом доме. Пола не было, спали на печке. Потихоньку всё обустраивали. Держали большое хозяйство. Трудились с раннего утра до позднего вечера. Детей было трое, но судьба так распорядилась, что все ушли из жизни. Осталась совсем одна без детей и внуков. Спустя некоторое время ухаживала за свёкром, который был парализован. Хватало на жизненном пути Надежды Алексеевны всего, но несмотря на тяжёлую жизнь, находила и находит силы жить дальше. В чем же секрет долголетия? Секрет долголетия Надежды Алексеевны в долгой и счастливой семейной жизни с супругом.

Дзень усіх закаханых 11 лютага адзначыла аматарскае аб’яднанне “Крыніца натхнення”. Яго арганізатарамі з’яўляюцца сектар пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва Цэнтра культуры і народнай творчасці і аддзяленне дзённага знаходжання для інвалідаў “Праменьчык” Цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Дзятлаўскага раёна. Да свята артысты сектара падрыхтавалі для асаблівых людзей канцэртна-забаўляльную праграму з песнямі, танцамі, конкурсамі і пажаданнямі. Яе вядучай стала Ганна Харлінская. Загадчыца аддзялення “Праменьчык” Алена Калюцік першай павіншавала сваіх падапечных, пажадала, каб іх вернымі спадарожнікамі назаўжды заставаліся сяброўства і ўзаемаразуменне. Музычныя паштоўкі наведвальнікам аддзялення адрасавалі Андрэй Добыш, Ірына Бакшук, Марына Варган, Святлана Венская. Не абышлося без прыемных сюрпрызаў. Спачатку камандам “Каханне” і “Мара” прапанавалі сабраць “разбітае сэрца” з кавалачкаў паперы. Вядома ж, перамагло “Каханне”. Затым удзельнікі свята цягнулі са шкатулкі валянцінкі-пажаданні і дарылі іх сябрам. Зарад бадзёрасці прысутныя атрымалі ад танцавальнага задання і конкурсу на трапнасць “Стрэлы Амура”. Затым удзельнікаў свята чакала самае цікавае – гісторыя аднаго кахання. На імправізаваную сцэну запрасілі сямейную пару наведвальнікаў “Праменьчыка” Дзмітрыя і Анжэлу Абярухціных. Ім давялося расказаць пра сваё знаёмства, якое стала лёсавызначальным. Як аказалася, пазнаёміліся маладыя людзі па перапісцы. Да любімай дзяўчыны ў Дзятлава будучы муж прыехаў аж з Урала. 12 лютага 1993 года пара згуляла вяселле. Сёлета яны адзначаюць 28-ю гадавіну сумеснага жыцця. З гэтай нагоды закаханым былі ўручаны невялікія падарункі і прагучала шмат пажаданняў. Напрыканцы ўдзельнікаў свята заклікалі намаляваць свой настрой і ўражанні ад сустрэчы. Наведвальнікі аддзялення “Праменьчык” з задавальненнем узяліся за алоўкі – і на аркушы паперы з’явіліся сэрцы і сэрцайкі, сонейка і найлепшыя пажаданні для сяброў.

Дзятлаўская зямля багатая на творчых людзей і таленавітых навукоўцаў. Адсюль выйшлі і праславілі наш раён нямала выбітных асобаў. Аднак ёсць самадзейныя творцы, імёны якіх дагэтуль невядомыя шырокаму колу людзей. Адно з іх – імя Аркадзя Сокала з вёскі Мяляхавічы, краявіды якой мастак перанёс на свае палотны. Нядаўна ён адзначыў сямідзесяцігадовы юбілей. Землякі ведаюць Аркадзя Мяфодзьевіча як настаўніка гісторыі, дырэктара школы, нарэшце, ваеннага. Аднак, магчыма, не ўсе ўяўляюць, што чырвонай ніткай праз увесь яго лёс прайшла любоў да малявання, якое пазней дапоўнілася разьбой па дрэве, любоў да сваёй малой радзімы, да хараства яе прыроды. Мне пашчасціла пабываць у сакральным месцы – доме-майстэрні мастака ў Дварцы, куды сёння не так часта заглядваюць госці, бо гаспадар любіць спакой. Тут ён жыве разам з жонкай Раісай Міхайлаўнай, берагіняй хатняй утульнасці і натхняльніцай на новыя творы. У зімовы перадабедзенны час Аркадзь Мяфодзьевіч за творчай работай: ён стварае дэталізацыю на новым зімовым пейзажы. – Ні дня без творчасці, – дзеліцца сваім жыццёвым прынцыпам мастак. – Малюю або рэжу па дрэве. Пераважная большасць сюжэтаў звязана з маёй радзімай, вёсачкай Мяляхавічы і іншымі прыгожымі месцамі Дзятлаўшчыны. Творчасць – для родных і землякоў Сёння Аркадзь Сокал, як і яго муза Раіса Міхайлаўна, на заслужаным адпачынку. Натхненне не пакідае мастака, і іх сямейнае гняздо ў аграгарадку Дварэц напаўняецца новымі працамі. Дзеці выраслі і стварылі свае сем’і, а іх дзіцячы пакой ператварыўся ў кабінет-майстэрню, усе сцены якой упрыгожваюць работы з дрэва, прысвечаныя тэмам прыроды і палявання, такім блізкім майстру. Побач з імі – выстава дзіцячых малюнкаў. – Гэта ўнук намаляваў, з такім задавальненнем браўся за справу, пакуль не стаў больш захапляцца камп’ютарам, чым мастацтвам, – са шкадаваннем кажа Аркадзь Мяфодзьевіч. У астатніх пакоях – цэлая галерэя работ аб роднай прыродзе. Да таго ж, мастак з радасцю малюе сучасныя рэпрадукцыі для сваіх дзяцей па іх замове. Не забывае Аркадзь Мяфодзьевіч і педагагічную прафесію, але цяпер выкладае не гісторыю, а малюнак. Самадзейны мастак не раз рыхтаваў абітурыентаў да здачы творчага экзамену на факультэты дызайну і архітэктуры. Заўжды бясплатна і надзвычай прынцыпова. – Муж заўсёды лічыў, што галоўная ўзнагарода для яго – гэта паспяховае паступленне падапечных, – расказвае Раіса Міхайлаўна. – Але тыя, хто здолеў прайсці яго навуку, трымаліся пры паступленні ўпэўнена. Адзін з апошніх вялікіх праектаў, які Аркадзь Сокал на працягу васьмі месяцаў ажыццявіў разам з дварэцкімі педагогамі, – гэта аздабленне сценаў дзіцячага садка тэматычнымі малюнкамі. Кожны, хто наведвае дзіцячы садок, адразу знаёміцца з выставай, намаляванай проста на сценах. Выявы паказваюць сезоны года ва ўсіх фарбах і дэталях. Цэнтральнае месца ў дашкольнай установе займае намаляванае ім пано “Зямля, дзе пачаўся мой лёс”, а на сцяне ў актавай зале адлюстраваны танцы і нацыянальныя беларускія сімвалы. Цяпер у калідорах садка праходзяць тэматычныя экскурсіі для дашкольнікаў, дзеці развіваюцца, пазнаюць свет праз простыя і зразумелыя малюнкі Аркадзя Мяфодзьевіча. У Дварэцкай сярэдняй школе таксама ёсць след дабра, пакінуты мясцовым мастаком: кабінет праваслаўнага краязнаўства, аздоблены выявамі беларускіх праваслаўных храмаў. Бо вельмі важна, лічыць Аркадзь Сокал, каб дзеці мелі магчымасць не толькі жыць у маляўнічым краі, але і вучыцца сярод прыгажосці.

На площадке отдела культуры и досуга «Гезгаловский Дом культуры» воспроизведены снежные арт-объекты «Двой из ларца» и «В гостях у Снежной королевы»