Месяц: Сентябрь 2019

Фантастическое, захватывающие зрелище ростовых кукол гигантов, мыльных пузырей и лазерного шоу под названием «Мультфеерия» прошло в Дятловском Центре культуры. Юные зрители встретитесь с пиратом, с отважными помощниками Свинкой и собачкой, обезъянкой, с клоуном Клепой и Анфиской, яркими героями Драконом и Страусами и другими Вашими любимыми мультипликационными героями!  Спектакль насыщен музыкальными, танцевальными номерами и интерактивными фрагментами, и каждый ребёнок смог стать участником спектакля, помочь найти разгадки Мульт-Героям, и окунуться в приключения!

28 верасня  творчым калектывам Наваельнянскага Дома культуры праведзены вясельны абрад “Пірагі”,  у рамках этна-праекта “Народнаму скарбу — век векаваць”. З даўніх часоў  бытуе тут такі звычай. Праз нядзелю пасля вяселля бацькі маладой запрашаюць да сябе  блізкую радню маладога  на “пірагі”.Уся радня маладога, ён сам і маладая разам з вясельным караваем,які цэлую нядзелю разам з маладою знаходзіўся ў маладога, едуць да бацькоў маладой. Гэты звычай таму і называўся “пірагамі”, што вясельны каравай дзялілі мінавіта ў маладой праз нядзелю пасля вяселля. А ў дапаўненне пяклі яшчэ і маленькія булачкі.

28 верасня ў аграгарадку Круцілавічы прайшла канцэртная праграма «Восеньскі букет» падрыхтаваная творчым калектывам аддзела культуры і дасуга «Данілавіцкі Дом культуры». У час канцэртнай праграмы гучалі беларускія народныя песні, гумар у выкананні ансамбля народнай песні «Суседачкі», эстрадныя нумары выканалі ўдзельнікі дзіцячага гуртка сольных спеваў.

Прекрасный подарок жителям деревни Крагли сделали артисты Жуковщинского Дома культуры, приехав к ним с концертом. Концерт решили провести под открытым небом на одной из деревенских улиц. Концерт носил лирическое название «От сердца к сердцу» и, действительно, артисты сельского ДК смогли донести до зрителей всю теплоту своих сердец, хорошее настроение и массу позитивных эмоций. Жителям деревни пришлось по душе выступление сектора внестационарного обслуживания населения, которые своими задорными музыкальными композициями не оставили равнодушным ни одного зрителя. А под конец их выступления и вовсе вышли с артистами на импровизированную сцену, где вместе пели и танцевали. Концерт, прошел он на одном дыхании. Жители не хотели отпускать артистов, которые привнесли оживление и разнообразие в повседневную жизнь деревни.  

У рамках праекта “Глыбінкай жыве Беларусь”, прымеркаванага да 75-годдзя Гродзенскай вобласці і Года малой радзімы, сектар пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва Дзятлаўскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці праводзіць культурна-пазнавальную экспедыцыю пад назвай “Па сакрэты даўгалецця”. На Дзятлаўшчыне ёсць доўгажыхар, якому не так даўно споўнілася 104 гады. Мы зазірнулі да яго ў госці, каб даведацца пра яго сакрэт даўгалецця. Васіль Пятровіч Якаўчык нарадзіўся ў 1915 годзе ў вёсцы Лядзіны. Ад успамінаў аб дзяцінстве на вочы наварочваюцца слёзы. ‒ Вельмі добра было пры польскай уладзе, кожны меў занятак, можна было працаваць увесь дзень і усю ноч, калі хочаш, ‒ успамінае Васіль Пятровіч. – Ва ўсіх была гаспадарка, свая зямля. У той час цанілі працу на зямлі, у полі. ‒ У школе вучыўся мала – скончыў толькі чатыры класы. Трэба было дапамагаць бацькам, таму хадзіў туды толькі зімой, калі не было працы. У астатні час працаваў у полі разам з татам: аралі зямлю, сеялі і збіралі ўраджай. Яшчэ я часта хадзіў пасвіць кароў ‒ іх у нашай вёсцы было вельмі шмат, напэўна, тры ці чатыры статкі. Вельмі любіў чытаць, гэтаму навучыўся ў школе, ‒ расказвае Васіль Пятровіч. – З жонкай пазнаёміўся таксама ў школе, мы жылі побач і разам хадзілі на заняткі. Аднойчы разгаварыліся, пасябравалі, а потым, ужо калі мне было 22 гады, ажаніліся. Усё жыццё разам пражылі, а ў 2003 годзе не стала і яе… У Васіля Пятровіча засталося дзве дачкі і дзве ўнучкі, якія таксама маюць свае сем’і. Так, напрыклад, малодшаму праўнуку хутка споўніцца год, а старэйшая праўнучка ўжо заканчвае школу. Сакрэт даўгалецця Васіля Пятровіча вельмі просты: ‒ Я рэдка хварэю. Раней грошай было мала, а ўсе лекі і ўрачы – вельмі дарагімі. Гэта цяпер лёгка трапіць да доктара, купіць лекі і вылечыць хваробу, а тады і дактароў амаль не было. З сумам ён успамінае, як у дзяцінстве нават звычайная і бяспечная ў наш час прастуда магла стаць куды больш складанай і небяспечнай хваробай. Хварэць было не проста дорага, але і страшна, бо хвароба магла забраць з сабой не толькі грошы, але і жыццё. ‒ Я заўсёды шмат працаваў і стараўся не хварэць. Напэўна, з часам гэта стала звычкай. Цяпер, вядома, лекі і дактары сталі патрабавацца часцей, а слых са зрокам паступова пачалі падводзіць, але ўсё роўна ён адчувае сябе выдатна і збіраецца пераязджаць у Баранавічы да дачкі. А, вядома, было б жаданне ‒ знойдуцца і сілы, і час, і сродкі.

У Белдзяржфілармоніі горада Мінска прайшоў фінальны этап ХХХIII Міжнароднай сацыяльна-творчай праграмы “У будучыню з надзеяй” Дэпартамента па ліквідацыі наступстваў катастрофы на Чарнобыльскай АЭС МНС Рэспублікі Беларусь. У фінальным этапе паўдзельнічалі дэлегацыі з Дзятлаўскага, Хойніцкага, Нараўлянскага, Кармянскага, Чачэрскага, Мазырскага, Буда-Кашалёўскага, Столінскага, Лунінецкага, Пінскага, Быхаўскага, Слаўгарадскага раёнаў. Нашы землякі прывезлі са сталіцы дыпломы першай ступені за творчае майстэрства. Удзельніцы цыркавой студыі “Марсі” (кіраўнік Валерый Герасіменка) Аляксандра Ганчар і Карына Дарашкевіч падрыхтавалі пластычны эцюд на крэслах. Навучэнка Дзятлаўскай дзіцячай школы мастацтваў Анастасія Салата (выкладчыца Ірына Сідорчык) выканала п’есу “Гавана – клуб” Андрэя Какорына. Уражаннямі ад паездкі падзяліліся Аляксандра Ганчар і Карына Дарашкевіч: – Цыркавую студыю “Марсі” наведваем ужо шосты год. На заняткі да Валерыя Анатольевіча ходзім з вялікім задавальненнем. У нашай творчай скарбонцы ёсць некалькі падрыхтаваных нумароў. Эцюд на крэслах не самы складаны з іх, але журы прысудзіла яму дыплом першай ступені. Фінальны этап праграмы “У будучыню з надзеяй” быў разлічаны на тры дні. Мы не толькі выступалі, але і наведалі музей Вялікай Айчыннай вайны, паўдзельнічалі ў аглядавай экскурсіі па Мінску. Цікава было пабачыць, на што здольны нашы равеснікі, асабліва спадабаліся бальныя танцы. Спадзяёмся яшчэ не раз пабыць на падобных мерапрыемствах.

25 сентября работники отдела культуры и досуга «Новоельнянского Дома культуры» провели праздничный концерт «Земля моя тебя красивей нет», посвященный 75-летию Гродненской области.

У новай нестандартнай форме на Дзятлаўшчыне праходзіў Дзень прадпрыемстваў раёна. Ён ладзіўся ў фармаце першага раённага конкурсу творчасці “Зорныя старты”. Праз сваю візітную картку прадпрыемствы і арганізацыі-ўдзельнікі расказалі аб поспехах, дасягненнях, мадэрнізацыі, спецыялістах і жыцці калектыву, а заадно раскрылі свае таленты і зрабілі дзятлаўчанам падарунак да 75-годдзя заснавання Гродзенскай вобласці. Спачатку праходзіў адборачны тур “Зорных стартаў”, а 22 верасня адбыўся гала-канцэрт, удзел у якім прымалі прызёры і пераможцы раённага конкурсу. Варта зазначыць, што ў рамках конкурсу ацэньваліся і тэматычныя выставы творчасці. Яны атрымаліся настолькі багатыя і масавыя, што журы вырашыла прысуджваць месцы не асобным аўтарам работ, а выставам арганізацый. Пачаўся гала-канцэрт з урачыстага віншавання пераможцаў. На сцэну падняліся спонсары – прадсаўнікі раённых арганізацый грамадскіх аб’яднанняў “Белая Русь”, “БСЖ”, БРСМ”, Дзятлаўскае раённае аб’яднанне прафсаюзаў, Беларускага прафсаюза работнікаў аграпрамысловага комплексу, Беларускага прафсаюза работнікаў адукацыі і навукі. Яны ўручылі дыпломы і падарункі пераможцам і прызёрам конкурсных намінацый. У намінацыі “Візітоўка” лепшы вынік паказаў ДЛГУ “Дзятлаўскі лясгас”, другое месца заняў калектыў ААТ “Граніт-Агра”, на трцім замацаваліся педагогі Хвінявіцкага дзіцячага сада-сярэдняй школы. Пераможцам намінацыі “Вакальная творчасць” стаў Вадзім Царык (КСУП “Рус-Агра”), другое месца – у Аляксандра Ківулі (ДЛГУ “Дзятлаўскі лясгас”), трэцяе – у Генрыха Сівіцкага (ААТ “Дзятлаўскі сырзавод”). У намінацыі “Мастацкае чытанне” перамагла Іна Орсік (Хвінявіцкі дзіцячы сад-сярэдняя школа), другое месца падзялілі творчы калектыў ААТ “Граніт-агра” і Андрэй Заяц з ДЛГУ “Дзятлаўскі лясгас”, дыпломам трэцяй ступені адзначана Лізавета Буйніцкая (ААТ “Дзятлаўскі сыраробны завод”). У намінацыі “Дэкаратыўна-прыкладное мастацтва і фотаработы” перамагла выстава ААТ “Дзятлаўскі сыраробны завод”, другое месца за выставай Дзятлаўскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці, дыплом трэцяй ступені ў ААТ “Граніт-Агра”. Таксама каманды прадпрыемстваў і арганізацый былі ацэнены па агульнай колькасці “заробленых” балаў. Вынікі першага раённага конкурсу творчасці “Зорныя старты” падвяла начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама Наталля Калодка: – Конкурс праводзім упершыню, але спадзяюся, што ён стане добрай традыцыяй у раёне, і нашы арганізацыі яшчэ не раз будуць нас здзіўляць не толькі сваёй прадукцыяй і навінамі вытворчасці, але і талентамі, а іх, як мы ўпэўніліся, у нашых спецыялістаў шмат. Дыплом трэцяй ступені першага раённага конкурсу творчасці “Зорныя старты” атрымаў калектыў Хвінявіцкага дзіцячага сада-сярэдняй школы, другой ступені – ААТ “Граніт-Агра”, першай ступені – ДЛГУ “Дзятлаўскі лясгас”. Гран-пры заваявала ААТ “Дзятлаўскі сыраробны завод”. Усе гэтыя каманды таксама ўзнагароджаны грашовымі прэміямі раённага выканаўчага камітэта. Праграму прадоўжыла творчае выступленне прызёраў і пераможцаў, якія падарылі для гледачоў вершы, песні, інсцэніроўкі, творчыя і музычныя нумары і зарад станоўчых эмоцый. Цікава было даведацца пра ўражанні ад мерапрыемства. Лізавета Буйніцкая, ААТ “Дзятлаўскі сыраробны завод: – Такія конкурсы вельмі патрэбныя для згуртавання калектыву, адкрыцця талентаў работнікаў. Сама я ніколі не думала, што здольна выступаць на сцэне ў жанры мастацкага чытання, а пры падрыхтоўцы да конкурсу выявіла ў сабе такі талент. Знайшоўся і патрэбны твор, які адлюстраваў стан маёй душы, дапамог “перажыць” гэтыя моманты на сцэне. Пры выступленні вельмі адчувалася станоўчая энергія, якая ішла ад нашай групы падтрымкі і дапамагала мне. Лічу, падобныя конкурсы павінны мець будучыню. Работнікі ДЛГУ “Дзятлаўскі лясгас”: – Часу для падрыхтоўкі да конкурсу было мала, бо ёсць і асноўная работа. Аднак мы справіліся літаральна за два дні. Падобныя мерапрыемствы патрэбныя, бо дапамагаюць, выйсці ў людзі, паказаць сябе, паглядзець на іншых”. Асабліва гэта актуальна для лясніцтваў з перыфірыі, адкуль людзі рэдка прыязджаюць на канцэрты ў Дзятлава. Ну і, хочацца пажадаць нашым работнікам большай актыўнасці ў гэтым кірунку, асабліва моладзі. Педагогі Хвінявіцкага дзіцячага сада-сярэдняй школы: – Было вельмі адказна, бо прадстаўлялі не толькі сваю ўстанову, але і сферу адукацыі раёна. Рыхтаваліся не доўга, аднак старанна. У нас талентаў шмат, таму маглі паўдзельнічаць і ў большай колькасці намінацый. Конкурс спадабаўся, збіраемся прыняць у ім удзел і на наступны год.

У рамках этна-праекта «Народнаму скарбу – век векаваць» дзiцячы гурток народных традыцый «Вытокi» адзела культуры i дасуга «Казлоўшчынскi Дом культуры» зладзiў абрад «Багач» сумесна з работнiкамi Казлоўшчынскай сярэдняй школы. Навучэнцы школы сталі не проста гледачамі, але і ўдзельнікамі старажытнага абраду. Свята Багач прымеркавана ў народным календары да заканчэння збору ўраджаю. Улубок збіралася жыта з усёй вёскі па жмені, устаўлялася i запальвалася свечка, якая сімвалізавала сонца. Пасля лубок з запаленай свечкай абносілі па ўсёй вёсцы пры ўдзеле ўсіх жыхароў. Прыняць удзел у зборы жыта ў Багач азначала падзяку багам за ўраджай, а значыць, і надзею на тое, што наступны ўраджай будзе не горшым. Акрамя самой традыцыі творчыя работнiкi падрыхтавалі цiкавую праграму: наведвальнікі свята маглі выканаць народныя танцы, пачаставацца беларускiмi прысмакамі, паслухаць народныя i абрадавыя песнi, пагуляць у гульнi ды проста адпачыць.

Сектар пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва Дзятлаўскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці, прадстаўнікі раённага савета ветэранаў і ААТ “Дзятлаўская сельгастэхніка” ў рамках праекта “Глыбінкай жыве Беларусь”, прымеркаванага да 75-годдзя Гродзенскай вобласці і Года малой радзімы, павіншавалі з 90-годдзем Антона Іванавіча Маскаля з вёскі Міроўшчына. Антон Іванавіч челавек, які ўсё жыццё працаваў на карысць сваёй малой радзімы. Юбіляр нарадзіўся ў вёсцы Стукалы Шчучынскага раёна ў шматдзетнай сям’і. Яны неаднаразова пераязджалі, пакуль не знайшлі жыллё ў вёсцы Сільдоўшчына, а гэта было 10 дамоў, акружаных лесам, дзе ветэран правёў дзяцінства. Вайна заспела яго ў 12-гадовым узросце. – Сябравалі і з партызанамі, і з яўрэямі. Але калі фашысты пачалі ладзіць на іх аблавы і ўсё паліць, нас не знайшлі. Ноччу выпаў снег, слядоў не было, – успамінае доўгажыхар. Працаваў памочнікам кінамеханіка, трактарыстам, шафёрам, камбайнерам. Асноўная праца была ў сельгастэхніцы. З жонкай пазнаёміўся ў 1955 годзе на танцах. Быў сапернік, але ўсё ж дзяўчына аддала перавагу Антону Іванавічу. Пара пражыла ў шлюбе 63 гады. У ветэрана вялікая сям’я: тры сыны, пяць унукаў і шэсць праўнукаў. Магчыма, у хуткім часе з’явіцца і прапраўнук. – Самым шчаслівым момантам у маім жыцці лічу той час, калі я выгадаваў сыноў і пусціў іх у людзі, – гаворыць Антон Іванавіч. – Цяперашняму ж пакаленню хачу пажадаць не задавацца, быць адкрытымі і здароўя.